DE KUIPER'S GRATIS NAMIDDAGCONCERT aka HET PJEIREFRETTERS FESTIVALLEKE

Om er meteen vanaf het begin al stevig de beuk in te zetten, kwamen de Big Bayou Bandits helemaal uit Brugge naar het centrum van het land. De Bandits zijn zowat het beste wat je in ons landje kan kopen, als het Cajun moet wezen. Heerlijke en dansbare one- en two-step uit het Brugse achterland, waar vroeger de Zwinse swamps het Vlaamse land verkleinden, en de scheepvaart toelieten tot bijna aan de kaai van de lakenhalle, ook wel Belfort genaamd.

En den ambiance liet niet lang op zich wachten. Ook kon het ook anders, Cajun werkt aanstekelijk en is eigenlijk niet meer of niet minder dan feestmuziek. De songtitels liegen er niet om, “J’étais au Bal, Big Bayou Breakdown, Convict Two-Step, Lache Pas la Patate, Mulberry Waltz, Two-Step de Bruges, Allons Rock ‘n’ Roll…” swingen als de beesten en zijn merendeels van eigen geschrijf.  Daarbij laten Yvieboy op trekzak, Cockie op staande dubbele bas, Smokey op gitaar en dobro en Leopard Luke op drums zich nog eens van hun beste kant zien, als ze een paar klassiekers van een cajun-laagje voorzien, zoals Berry’s “Promised Land”, Dion’s “The Great Pretender” en “Saturday Night Special”. En natuurlijk, het kan niet anders of een dergelijke spetterende set wordt afgesloten met “Jambalaya” and I mean the song, not the meal. Na dit prachtige concert mogen de jongens zich gaan tegoed doen aan een overheerlijke horsesteak van de Fons.

Bravo voor de Big Bayou Bandits from Bruges.

Vervolgens stond Wee Jimmy, alias Little Jimmy, alias Don Croissant, alo ici Paris op het programma met een heuse Elvis Presley tribute. Yep, “Good Rockin’” met hoofdzakelijk songs van de pre-colonel Parker periode. ’t Is al meer gebleken in de loop van de geschiedenis, dat het spel naar de kloten is, zo gauw militairen zich ermee bemoeien. Zo ook met onze Elvis. Mais enfin, gedane zaken hebben geen keer. Jimmy zingt “Return To Sender” met zoveel overtuiging, dat men nog zou gaan twijfelen of het geen nummer van hem is.

Links van Jimmy, vanuit zijn standpunt bekeken althans, zit Pol Depoorter, zijn rechterhand, zijn toeverlaat, zijn sideman, just for one gig. Gitarist, mandolinist en zoals steeds, bescheiden op de achtergrond, invullend waar nodig, zijn instrument en zijn vaardigheid ten dienste stellend van de frontman, in casu Little Jimmy. Jimmy evokeert een locomotief op zijn trois-quart Gibson van net na W.O.II als een echte machinist en de “Mistery Train” komt op gang, en wij zitten er op. We zijn allemaal helemaal mee. “Can’t Help Fallin’ in Love” prevelt hij tegen de meer dan levensgrote poster van de King achter hem. Gevolgd door het energieke “That’s Allright Ma”. Little Jimmy Don Croissant is Little Jimmy King voor een kwartiertje. Of bestaat die al ?

Een staande ovatie noopt Jimmy terug op de bühne die het Vissersstraatje strategisch en hermetisch afsluit voor gemotoriseerd verkeer. Hij verkondigt van daarboven dat hij het bestaan heeft enkele nummertjes geschreven te hebben ter ere van de Almachtige. Hij steekt van wal met “Jungle King”, springerig, nerveus en verwarrend, gevolgd door een gezongen statement dat van toepassing is op elke artiest/muzikant, “Permanently Lonely”. Schuun, proper, hij heeft hieraan gewerkt. Wat een mens al niet vermag te doen voor een goeie paardensteak.

Een redelijk aparte tribute to the King, is een beschrijving die we in de mond mogen nemen om deze set te bestempelen. Geen platte covers van het vetgemeste Las Vegas fenomeen, maar persoonlijke bewerkingen van de enige echte early Elvis, trucker and rocker tot in de eeuwigheid. Goin’ down South, Burnside meets Presley.
Shake It Baby.

The Cover-Ups of Alabama is een gelegenheidsgroep die is ontstaan uit het theaterproject, The Broken Circle Breakdown van de Compagnie Cecilia, naar een concept van Johan Heldenbergh, die samen met Mieke Dobbels het acteursduo vormt, die deze productie dragen. Het verhaal : de relatiestoornissen binnen een koppel, heb ik mij laten vertellen, die uiteindelijk toch niet tot een definitieve breuk leidt, dankzij hun beider hang naar country music. En die liefde voor country music zal er bij hen in het werkelijke leven ook wel zijn, anders hadden ze net zo goed joggen of het orakel van Delphi kunnen kiezen als zogenaamd helend bindmiddel voor hun relatie. Bovendien brengt deze muziek leven in de brouwerij en maakt het een fijne afwisseling met het gekibbel van de beide protagonisten in het theaterstuk, kan ik mij voorstellen. ‘k Zal ‘t eens moeten gaan zien.

De muzikanten die tekenen voor de muzikale omlijsting van het stuk zijn beslist niet van de minsten. Sessiemuzikanten van de bovenste plank, die echter ook in ‘real live’ op een podium en in ‘one take’ prachtige dingen verwezenlijken. Patrick Riguelle zingt en speelt gitaar, lapsteel en dobro. Pol Depoorter speelt eveneens gitaar, mandoline, banjo en ukelele. Nils De Caster doet de viool ofte fiddle en mandoline in de theaterproductie maar kon er hier spijtig genoeg niet bij zijn. Last but not least hebben we dan Mario Vermandel die de double bass hanteert.

Deze zeskoppige formatie brengt ons een keurtje uit het betere country werk van achtenswaardige countrypickers, zij het op gitaar, dan wel banjo van onder andere Merle Travis, Bill Monroe, Loretta Lynn, Johnny Cash, Doc Watson, Norman Blake, Flatt & Scruggs, Lyle Lovett, Gram Parsons, Townes Van Zandt, Emmylou Harris en Garth Brooks. Love songs, hillbilly, bluegrass en generieksongs als “Tennessee Stud” (Watson), “Sin City” (Parsons) en “If I Needed You” (Van Zandt) of nog tijdloze klassiekers als “Salty Dog”, “Will the Circle Be Unbroken” en een lullaby om mee te eindigen “Go to Sleep Little Baby”.

Daarmee is alles gezegd, denk ik. Klassebakken van muzikanten om al dit fraais op ons los te laten. En bravo voor de acteurs Johan en Mieke die meer dan een voldoende halen voor hun vocale prestaties en gitaar en banjo getokkel.

Een flink applausje ook voor Fons van het restaurant De Kuiper die dit exquisiete programma in mekaar bokste, with a little help from the friends.
Het mag ook gezegd dat hier een honderdvijftigste verjaardag gevierd wordt. Niet van Fons, maar van restaurant De Kuiper.

Daar gaan we een paardensteakske op eten. Santé…

witteMVS